پیشنهاد اصلاح و تکمیل مواد 181 تا 4-184 قانون آیین دادرسی مدنی(هفت ماده)
1397/07/25 33828
به نام دانای دادگر
گزارش یکم کمیسیون پژوهشی انجمن آیین دادرسی مدنی
پیشنهاد اصلاح و تکمیل مواد 181 تا 4-184 قانون آیین دادرسی مدنی(هفت ماده)
قانون آیین دادرسی مدنی ایران درباره ماهیت گزارش اصلاحی ساکت است: اگر حکم باشد باید قابل اعتراض باشد اما زمانی که طرفین در جلسه دادرسی سازش می نمایند درست مانند زمانی است که طرفین در دفاتر اسناد رسمی صلح می نمایند در واقع وقتی اراده های طرفین به سازش می انجامد و قاضی دادگاه صورتجلسه می نماید و نقش قاضی همانند سردفتر اسناد رسمی است، به نظر می رسد وقتی صلح و سازش میان اصحاب دعوا تحقق یافت و قاطع دعوا گشت دادگاه باید پرونده قضایی را با صدور قرار سقوط دعوا ختم نماید و چنانچه شخص ثالثی نسبت به آن اعتراض داشته باشد باید دعوایی جدید مطرح نماید و این دعوا یک دعوای جدید است که قابلیت استماع خواهد داشت. با توجه به اینکه این ابهام موجب صدور آرای متفاوت گشته، شایسته است مواد زیر در قانون آیین دادرسی مدنی اصلاح و تکمیل گردد.
ماده 181- هرگاه سازش در دفتر اسناد رسمی واقع شده باشد، دادگاه ختم موضوع را به موجب سازش نامه در پرونده مربوط قید می نماید و اجرای آن تابع مقررات راجع به اجرای مفاد اسناد لازم الاجرا خواهد بود. دادگاه در این مورد قرار سقوط دعوا صادر می کند.
ماده 182- چنانچه با حضور طرفین، سازش نزد دادگاه حاصل شود، دادگاه با اعلام ختم دادرسی، اقدام به صدور گزارش اصلاحی می نماید و گزارش مزبور به امضای طرفین می رسد و پرونده با صدور قرار سقوط دعوا خاتمه می یابد. گزارش اصلاحی، صلحنامه رسمی قلمداد می شود و دارای تمام آثار راجع به قرارداد صلح رسمی می باشد و علاوه بر آن، مفاد سازش نامه همانند احکام دادگاه ها به موقع اجرا گذاشته می شود، چه اینکه مورد سازش مخصوص به دعوای طرح شده در مراجعی به غیر از دادگاه تنظیم کنندۀ سازش نامه باشد، دادگاه مکلف است به درخواست هر یک از طرفین، مراتب را به مرجع مزبور منعکس نماید و چنانچه کل دعوای طرح شده در این مرجع، موضوع سازش مزبور قرار گرفته باشد مرجع اخیرالذکر با صدور قرار سقوط دعوا، دعوا را خاتمه می دهد و هرگاه بخشی از دعوا با سازش خاتمه یافته باشد، نسبت به همان بخش قرار مذکور صادر می کند و جریان رسیدگی به پرونده نسبت به بخش یا بخش های دیگر ادامه می یابد.
ماده 183-هرگاه سازش خارج از دادگاه واقع شده و سازش نامه غیر رسمی باشد طرفین باید در دادگاه حاضر شده و به صحت آن اقرار نمایند. اقرار طرفین در صورتمجلس نوشته شده و به امضای دادرس دادگاه و طرفین می رسد و در صورت عدم حضور یکی از طرفین در دادگاه و استناد طرف دیگر به آن، دادگاه ابتدا به اصالت آن سند عادی رسیدگی می نماید و در صورتیکه اصالت آن سند محرز گردید، سند مزبور به عنوان دلیل مؤخر اثبات دعوا مبنای صدور حکم در ماهیت دعوا قرار خواهد گرفت.
ماده 1-184- در تمام موارد فوق، هرگاه سازش نامه در دادگاه تجدیدنظر تنظیم شود، حکم یا قرار صادره در دادگاه بدوی فسخ می گردد، مگر اینکه قرار دادگاه نخستین، قرار سقوط دعوا باشد که دادگاه تجدیدنظر، پس از صدور گزارش اصلاحی، قرار مزبور را با ذکر حصول سازش به عنوان علت جدید صدور قرار، تأیید می نماید.
ماده 2-184- اعم از اینکه سازش به موجب سند رسمی یا سند عادی خارج از دادگاه صورت پذیرفته باشد یا به موجب تنظیم سازش نامه در دادگاه محقق گردد، هر شخص ثالثی که نیبت به آن اعتراض داشته باشد می تواند با طرح دعوای مستقلبخشی از آن یا تمام سند را از دادگاه صالح مطالبه نماید. معترض ثالث می تواند وفق مقررات ناظر به دستور موقت صدور چنین دستوری را از دادگاه بدوی یا تجدید نظر درخواست نماید.
ماده 3-184- چنانچه یکی از جهات اعاده دادرسی، موجب حصول سازش شده باشد یا یکی از طرفین مدعی گردد که سازش و صلح مبتنی بر اشتباه بوده یا به هر دلیل دیگری باطل می باشد، دعوای مزبور با طرح دعوای مستقل در دادگاه صالح رسیدگی می شود و تا زمانی که حکم دادگاه بدوی یا تجدیدنظر دائر بر ابطال جزئی یا کلی سازش نامه صادر نشده باشد، اجرای سازش نامه تنظیمی در دادگاه و یا اجرای مفاد صلحنامه رسمی از طریق دوایر اجرایی ثبت متوقف نمی گردد.
ماده 4-184- قرار سقوط دعوا که به علت حصول سازش به شرح موارد فوق صادر می گردد، چنانچه از دادگاه بدوی صادر شود قابل تجدیدنظر و چنانچه از مرجع تجدیدنظر صادر گردد قابل فرجام می باشد.
دكتر عباس كريمي
رئيس کمیسیون پژوهش و تدوین قوانین
انجمن علمی آیین دادرسی مدنی ایران
تذكر مهم:
بدينوسيله از كليه اعضاي محترم انجمن و تمامي اساتيد و صاحب نظران گرامي تقاضا ميگردد:
نظرات و پيشنهادات خود را درخصوص مطالب مطرح شده دراين گزارش از طريق بخش ذيل "نظرات" اعلام فرمايند.
باتشكر
گزارش یکم کمیسیون پژوهشی انجمن آیین دادرسی مدنی
پیشنهاد اصلاح و تکمیل مواد 181 تا 4-184 قانون آیین دادرسی مدنی(هفت ماده)
قانون آیین دادرسی مدنی ایران درباره ماهیت گزارش اصلاحی ساکت است: اگر حکم باشد باید قابل اعتراض باشد اما زمانی که طرفین در جلسه دادرسی سازش می نمایند درست مانند زمانی است که طرفین در دفاتر اسناد رسمی صلح می نمایند در واقع وقتی اراده های طرفین به سازش می انجامد و قاضی دادگاه صورتجلسه می نماید و نقش قاضی همانند سردفتر اسناد رسمی است، به نظر می رسد وقتی صلح و سازش میان اصحاب دعوا تحقق یافت و قاطع دعوا گشت دادگاه باید پرونده قضایی را با صدور قرار سقوط دعوا ختم نماید و چنانچه شخص ثالثی نسبت به آن اعتراض داشته باشد باید دعوایی جدید مطرح نماید و این دعوا یک دعوای جدید است که قابلیت استماع خواهد داشت. با توجه به اینکه این ابهام موجب صدور آرای متفاوت گشته، شایسته است مواد زیر در قانون آیین دادرسی مدنی اصلاح و تکمیل گردد.
ماده 181- هرگاه سازش در دفتر اسناد رسمی واقع شده باشد، دادگاه ختم موضوع را به موجب سازش نامه در پرونده مربوط قید می نماید و اجرای آن تابع مقررات راجع به اجرای مفاد اسناد لازم الاجرا خواهد بود. دادگاه در این مورد قرار سقوط دعوا صادر می کند.
ماده 182- چنانچه با حضور طرفین، سازش نزد دادگاه حاصل شود، دادگاه با اعلام ختم دادرسی، اقدام به صدور گزارش اصلاحی می نماید و گزارش مزبور به امضای طرفین می رسد و پرونده با صدور قرار سقوط دعوا خاتمه می یابد. گزارش اصلاحی، صلحنامه رسمی قلمداد می شود و دارای تمام آثار راجع به قرارداد صلح رسمی می باشد و علاوه بر آن، مفاد سازش نامه همانند احکام دادگاه ها به موقع اجرا گذاشته می شود، چه اینکه مورد سازش مخصوص به دعوای طرح شده در مراجعی به غیر از دادگاه تنظیم کنندۀ سازش نامه باشد، دادگاه مکلف است به درخواست هر یک از طرفین، مراتب را به مرجع مزبور منعکس نماید و چنانچه کل دعوای طرح شده در این مرجع، موضوع سازش مزبور قرار گرفته باشد مرجع اخیرالذکر با صدور قرار سقوط دعوا، دعوا را خاتمه می دهد و هرگاه بخشی از دعوا با سازش خاتمه یافته باشد، نسبت به همان بخش قرار مذکور صادر می کند و جریان رسیدگی به پرونده نسبت به بخش یا بخش های دیگر ادامه می یابد.
ماده 183-هرگاه سازش خارج از دادگاه واقع شده و سازش نامه غیر رسمی باشد طرفین باید در دادگاه حاضر شده و به صحت آن اقرار نمایند. اقرار طرفین در صورتمجلس نوشته شده و به امضای دادرس دادگاه و طرفین می رسد و در صورت عدم حضور یکی از طرفین در دادگاه و استناد طرف دیگر به آن، دادگاه ابتدا به اصالت آن سند عادی رسیدگی می نماید و در صورتیکه اصالت آن سند محرز گردید، سند مزبور به عنوان دلیل مؤخر اثبات دعوا مبنای صدور حکم در ماهیت دعوا قرار خواهد گرفت.
ماده 1-184- در تمام موارد فوق، هرگاه سازش نامه در دادگاه تجدیدنظر تنظیم شود، حکم یا قرار صادره در دادگاه بدوی فسخ می گردد، مگر اینکه قرار دادگاه نخستین، قرار سقوط دعوا باشد که دادگاه تجدیدنظر، پس از صدور گزارش اصلاحی، قرار مزبور را با ذکر حصول سازش به عنوان علت جدید صدور قرار، تأیید می نماید.
ماده 2-184- اعم از اینکه سازش به موجب سند رسمی یا سند عادی خارج از دادگاه صورت پذیرفته باشد یا به موجب تنظیم سازش نامه در دادگاه محقق گردد، هر شخص ثالثی که نیبت به آن اعتراض داشته باشد می تواند با طرح دعوای مستقلبخشی از آن یا تمام سند را از دادگاه صالح مطالبه نماید. معترض ثالث می تواند وفق مقررات ناظر به دستور موقت صدور چنین دستوری را از دادگاه بدوی یا تجدید نظر درخواست نماید.
ماده 3-184- چنانچه یکی از جهات اعاده دادرسی، موجب حصول سازش شده باشد یا یکی از طرفین مدعی گردد که سازش و صلح مبتنی بر اشتباه بوده یا به هر دلیل دیگری باطل می باشد، دعوای مزبور با طرح دعوای مستقل در دادگاه صالح رسیدگی می شود و تا زمانی که حکم دادگاه بدوی یا تجدیدنظر دائر بر ابطال جزئی یا کلی سازش نامه صادر نشده باشد، اجرای سازش نامه تنظیمی در دادگاه و یا اجرای مفاد صلحنامه رسمی از طریق دوایر اجرایی ثبت متوقف نمی گردد.
ماده 4-184- قرار سقوط دعوا که به علت حصول سازش به شرح موارد فوق صادر می گردد، چنانچه از دادگاه بدوی صادر شود قابل تجدیدنظر و چنانچه از مرجع تجدیدنظر صادر گردد قابل فرجام می باشد.
دكتر عباس كريمي
رئيس کمیسیون پژوهش و تدوین قوانین
انجمن علمی آیین دادرسی مدنی ایران
تذكر مهم:
بدينوسيله از كليه اعضاي محترم انجمن و تمامي اساتيد و صاحب نظران گرامي تقاضا ميگردد:
نظرات و پيشنهادات خود را درخصوص مطالب مطرح شده دراين گزارش از طريق بخش ذيل "نظرات" اعلام فرمايند.
باتشكر
اولین نفری باشید که راجع به این خبر نظر میدهید.